Boeng Kak en Volkermoord

De laatste dagen heb ik doorgebracht op het Boeng Kak meer in Phnom Penh. Elke dag een prachtige zonsondergang, heerlijke maaltijden en interessante ontmoetingen met zowel locals als toeristen. Heel relaxed sfeertje, maar zo is het niet altijd geweest in 'Kampuchea'.

Slechts 30 jaar geleden vond er hier een massamoord plaats die zo'n 2 tot 3 miljoen slachtoffers telde! De Rode Khmer (afkomstig uit Cambodja zelf) voerden een bewind dat wreder was dan dat van Hitler. Vanaf de dag dat ze aan de macht kwamen moest geheel de Cambodjaanse bevolking als slaaf op het platteland gaan werken. Zij die konden lezen, een andere taal spraken, een bril droegen of dergelijk íntelectueel gedrag vertoonden, werden gefolterd en geliquideerd, met de familie inbegrepen. Intelectuelen, godsdienstigen en kunstenaars waren het voornaamste mikpunt. Van alle 60.000 boeddhistische monikken die er waren voor 1975, waren er 4 jaar later nog slechts 1000 in leven. Tempels werden gebruikt als folterplaats of volledig verwoest. Elke vorm van cultuur moest vernietigd worden. Kinderen werden doodgeslagen, regelmatig werden mensen levend verbrand of onthoofd en de standaard liquidatiemethode was de kop in slagen (om kogels te besparen). Veel cultureel erfgoed schiet er in dit land helaas niet over. Heel jammer.

Ik ben één dezer dagen één van de honderden ontdekte massagraven gaan bezoeken, waarbij ik letterlijk op de lijken wandelde. Op dit domein (niet veel groter dan een vlaamse tuin) werden vermoedelijk zo'n 20.000 arme zielen afgemaakt. Stukjes verscheurde kleren en skeletten staken op vele plaatsen half uit de grond. Raar om hier over te lopen!

Elke Cambodjaan heeft meerdere familieleden die tijdens deze periode om het leven kwamen. Daarbij heeft de Rode Khmer nog een laatste verrassing achtergelaten: landmijnen. Het land licht er nu nog steeds vol van. Bommen, bedoeld om te verminken, niet om te doden. Daarom lopen er aanzienlijk veel Cambodjanen rond zonder benen. Nu nog zijn er dagelijks gemiddeld 10 slachtoffers aan landmijnen. Het is hier dus oppassen geblazen!

Gelukkig is deze duistere tijd verleden, en is dit land momenteel een zeer vredevol oord vol lachende zielen.

Enkele weetjes:
- Gisteren at ik vogelspinnen als ontbijt. Best wel te pruimen!
- Wegens te veel beesten die mijn oerwoud niet wilden verlaten, was ik genoodzaakt mijn lokken te lozen!

De laatste foto is ééntje van de Mekong, daarstraks getrokken bij zonsondergang.