Varanasi, gelegen aan de oevers van de Ganges, is ongetwijfeld een van de meest magische plaatsen op aarde. De city of Shiva zou een van de oudste steden ter wereld zijn, en zo voelt het ook. De energie in het oude deel van de stad vibreert op een uitzonderlijk hoog niveau. Woorden komen tekort. Evenmin is deze stad op foto vast te leggen. Varanasi moet je voelen. Ook al ben ik hier eerder geweest, het duurde weer enkele dagen om over de cultuurshock heen te komen en te wennen aan het hoge energieniveau.
De dood is een vaste klant in Varanasi. Velen komen hier om te sterven. Dagelijks worden er 700 à 800 lijken openbaar verbrand op de trappen langs de rivier. Zwangere vrouwen, kinderen en sadu's (gekke heilige mannen) worden niet gecremeerd, maar laat men zinken in de Ganges. Regelmatig komen deze terug boven drijven, waarna ze soms enkele dagen gezellig blijven dobberen aan de oevers. Dit houdt de vele pelgrims echter niet tegen om ook dan een frisse duik te nemen in heilige moeder-Ganges. Een keer zag ik hoe een (dode) baby werd opgegeten door straathonden. Het is een oude traditie die door sommigen nog in stand wordt gehouden: Als het gestorven kind nog een baby is, wordt het lijkje op straat gelegd als voer voor de honden. Dit vond ik toch wel heel gruwelijk om te aanschouwen...
De nabije aanwezigheid van de dood is ongetwijfeld een van de redenen waarom Varanasi spiritueel zo hoogstaand is. De dood herinnert ons immers aan de vergankelijkheid van ons/het bestaan. In onze cultuur wordt de dood stilletjes weggemoffeld, waardoor het voor velen zelfs een onnatuurlijk fenomeen is geworden dat moet worden bestreden. Door dagelijks geonfronteerd te worden met de dood wordt ook deze tweede helft van het bestaan als natuurlijk aangenomen. Hierdoor wordt het 'geheel' veel beter geaccepteerd, en is er meer ruimte voor spirituele evolutie.
Holi Festival (feest van de kleuren) was een van mijn meest spectaculaire ervaringen in India. Het tweedaagse festival is één grote energie-bom! De climax is tijdens de eerste 6 uur van de tweede dag. Iedereen smijt dan uitbundig naar elkaar met kleurstoffen die nog dagenlang op de huid blijven. Overal uitgelaten vreugde! Muziek! Vuur! Dans! Fantastisch! Maar het is ook tijdens deze 6 uren dat de energiebom hier en daar ontploft. 'Alles' is namelijk toegelaten, waardoor er jaarlijks vrouwen verkracht worden en sommigen komen ook om in gevechten. Niet enkel feestelijk plezier, maar ook opgekropte frustratie gaat hier zijn vrije loop.
Eén van de komende dagen keer ik terug naar Bodhgaya om het schooltje verder te helpen, ook op financieel vlak deze keer. Heel hard bedankt voor jullie hulp! Uiteraard laat ik jullie later weten welke investeringen er precies gedaan zijn met de donnaties!
Ook al is Varanasi niet weer te geven op foto, hier zijn enkele pogingen...
