Village-people

Zonet heb ik voor de laatste keer de Mekong overgestoken. Hier vormt de Mekong de grens tussen Laos en Thailand, en dus heb ik Laos achter mij gelaten.

Enkele dagen heb ik in Luang Prabang, de cultuurstad van het land, verbleven. Een heel charmerend stadje met nog veel traditionele gebouwen. Maar helaas is het aantal toeristen bijna hoger dan het aantal Laotianen, waardoor het geheel wat teleurstellend was. Niet alleen 'travellers', maar ook heel veel oudere 'hotel-toeristen', die het straatbeeld vaak wat verpesten. Reizen roept bij mij vaak een heel dubbel gevoel op, want natuurlijk maak ik zelf ook deel uit van die toeristenstroom! Maar toch is er duidelijk een verschil in toeristen. Voor mij zullen ze nooit een luxe-hotel moeten neerzetten! Zeker in een land als Laos is het spijtig dat er steeds meer vraag is naar stenen-luxe-hotels die totaal niet passen in het straatbeeld. Het westen is de Laotiaanse cultuur razendsnel aan 't opvreten. Heel jammer.

Het uiterste van het land (waar vele ethnische minderheden leven) was gelukkig wel het Laos wat ik hoopte te zien toen ik deze bestemming koos. Traditioneel, en (in tegenstelling tot vele andere gebieden in Laos) nog niet door het westen geteisterd. Ik heb de laatste tijd vooral in dorpjes verbleven, ver van de westerse wereld. Geen verkeer, geen elektriciteit, (nog) geen chique hotels (wegens gebrek aan hotel-toeristen) en een heel vriendschappelijke sfeer onder de enkele travellers die er waren! Het eerste dorp waar ik verbleef was een vreemde mix van simpele Laotiaanse dorpsbewoners en enkele travellers. Iedereen in het dorp doet hier nog steeds rustig zijn landelijke bezigheden, terwijl enkele vreemde witte wezens nieuwsgierig in de omgeving ronddolen. Te voet ben ik naar het volgende bergdorpje getrokken en ook daar enkele dagen verbleven. Wassen in de rivier, zelf vruchten uit de bomen plukken, vissen, jagen, 's avonds aan het vuur zitten met de dorpsbewoners en de hondenclans, genieten van de natuur rondom,... Prachtig!

Graag had ik nog wat langer in het noorden rondgehangen, maar enkele administratieve plichten (visa en dergelijke) lokken mij terug naar het zuiden van Thailand.